Χαιρετισμό απεύθυνε ο Γιώργος Α. Παπανδρέου στην συνάντηση με τους εκπροσώπους της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία, στην Ηλιούπολη :
Φίλες και φίλοι,
Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος που ήρθατε τόσοι πολλοί εδώ σήμερα, για να δώσουμε μαζί τον αγώνα για την Παράταξη και για τη χώρα. Για τη Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη, για το ΠΑΣΟΚ, για το Κίνημα Αλλαγής.
Έχουμε μεγάλο αγώνα μπροστά, συντρόφισσες και σύντροφοι.
Η κατάσταση δεν πάει άλλο. Ήρθε η στιγμή να κάνουμε το μεγάλο άλμα. Να γίνουμε πάλι ισχυροί, για να μπορέσουμε με τις δικές μας δυνάμεις, με το δικό μας σχέδιο να συνεχίσουμε το μεγάλο όραμα της Αλλαγής.
Η μακροχρόνια οικονομική κρίση, όπως και τα δυο χρόνια πανδημίας, έχουν πολύ σοβαρές κοινωνικές επιπτώσεις: ανεργία, ανεπαρκής φροντίδα υγείας, φτώχεια, απούσες ή άνισες ευκαιρίες μόρφωσης και εκπαίδευσης.
Οι επιπτώσεις αυτές μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο μέσω της συγκρότησης ενός σύγχρονου κοινωνικού κράτους, μίας «Νέας Ελλάδας», μίας Ελλάδας που θα σέβεται τα δικαιώματα και τη διαφορετικότητα, μίας Ελλάδας που θα εντάσσει κάθε πολίτη ανεξάρτητα από φύλλο, χρώμα, θρησκεία, αναπηρία, σεξουαλικό προσανατολισμό, μίας Ελλάδας που θα έχει τη δυνατότητα να εντάξει στη συλλογική μας ζωή, κάθε κοινωνικό κύτταρο.
Αυτή ακριβώς είναι η επιδίωξη μου. Η Παράταξή μας, ως αυθεντικός εκφραστής της σοσιαλδημοκρατίας στη χώρα μας, να θέσει τον άνθρωπο στο επίκεντρο των πολιτικών της.
Η πανδημία απέδειξε περίτρανα ότι δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματα η αποτυχημένη ουτοπία ενός αρρύθμιστου, άγριου καπιταλισμού, μιας ριζοσπαστικής οικονομίας της αγοράς. Απέδειξε την «οικονομική αξία της κοινωνικής πολιτικής», δηλαδή, του κράτους πρόνοιας. Ευτυχώς, που χάρη στο κράτος πρόνοιας που δημιούργησε το ΠΑΣΟΚ, χάρη σε θεσμούς όπως το ΕΣΥ, ακόμα και σήμερα την εποχή της πανδημίας, υπάρχει μια ελάχιστη προστατευτική ασπίδα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα ΚΕΚΥΚΑμεΑ, που δημιουργήθηκαν σ όλη την Ελληνική περιφέρεια με Εθνική και Ευρωπαϊκή χρηματοδότηση, για την παροχή υπηρεσιών εντός της κοινότητας, κοντά στους τόπους κατοικίας τους, στα άτομα με αναπηρία και στις οικογένειές τους.
Αλλά και η δημιουργία των Στεγών Υποστηριζόμενης Διαβίωσης -ΣΥΔ, που είναι ο μοναδικός θεσμός στη χώρα μας που μέχρι σήμερα στηρίζεται και στον οποίο πρέπει να συνεχίσει να στηρίζεται η αποϊδρυματοποίηση.
Σήμερα λοιπόν, περισσότερο από ποτέ, είναι απαραίτητη η δημιουργία ενός σύγχρονου κοινωνικού κράτους. Ενός κράτους που δεν θα ακολουθεί τη νεοφιλελεύθερη προσέγγιση που αυξάνει τις ανισότητες και την εισοδηματική παραμετροποίηση των δικαιωμάτων των πολιτών.
Φίλες και φίλοι,
Σας καλώ να παλέψουμε όλοι μαζί για σύγχρονο κράτος όπου κυρίαρχο ρόλο θα διαδραματίσουν:
1. Η προστασία και ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των πλέον ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, όπως τα άτομα με αναπηρία και οι οικογένειές τους, τα παιδιά, οι ηλικιωμένοι, οι μακροχρόνια άνεργοι.
2. Η αξιοποίηση των συνεπειών των σύγχρονων προκλήσεων, όπως η 4η βιομηχανική επανάσταση, με ταυτόχρονη διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής, των δικαιωμάτων, του εργασιακού βίου και της βιώσιμης ανάπτυξης.
3. Ο σχεδιασμός της αναπτυξιακής πολιτικής θα πρέπει να έχει στο επίκεντρό του την αναδιανομή του επιδιωκόμενου θετικού οικονομικού πρόσημου στις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.
4. Η εκπαίδευση, η κατάρτιση και η δια βίου εκπαίδευση, που θα πρέπει να είναι στοχευμένες στην παραγωγική ενεργοποίηση του πολίτη και στην υποστήριξη της απασχόλησης και απασχολησιμότητας.
5. Η πρόσβαση σε ποιοτικές υπηρεσίες και προϊόντα αποκατάστασης της ψυχικής, πνευματικής και σωματικής υγείας των πολιτών.
Σε ό,τι αφορά στα άτομα με αναπηρία, με χρόνια πάθηση και στις οικογένειές τους, ο στόχος πρέπει να είναι ένας και κοινός για ΟΛΟΥΣ τους πολίτες, είτε ανήκουν είτε δεν ανήκουν σε ευάλωτες κοινωνικά ομάδες, και δεν είναι άλλος από το δικαίωμα σε μια ζωή με αξιοπρέπεια.
Στην κατεύθυνση αυτή, θα πρέπει να υπάρξει ένας ΒΑΘΥΤΑΤΟΣ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ με ΡΙΖΙΚΕΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ, σε πολιτικές, σε δράσεις, σε προγράμματα, σε τοπικό, σε περιφερειακό και σε εθνικό επίπεδο.
Πιστεύω πως, συμφωνούμε όλοι, ότι το Εθνικό Σχέδιο Δράσης χρειάζεται επικαιροποίηση και βελτίωση, με απόλυτη στοχοπροσήλωση, αφενός μεν σε όσα ορίζει η Διεθνής Σύμβαση του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία, αφετέρου δε στη μετάβαση των ατόμων που διαβιούν σε ιδρύματα κλειστού τύπου στην ζωή στην κοινότητα.
Αυτό μας διδάσκει η διεθνής πρακτική αλλά και η αποτυχημένη απόπειρα αποϊδρυματοποίησης που πιλοτικά, αλλά προβληματικά και με πολύ αργό ρυθμό, τόσο η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όσο και η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, υποτίθεται ότι έχουν ξεκινήσει.
Χρειάζεται προστασία, πρόληψη και αποφυγή του ιδρυματισμού των ατόμων που διαβιούν ήδη στην κοινότητα.
Είναι απαραίτητος ένας εθνικός στρατηγικός σχεδιασμός για τη στήριξη και την κοινωνική ενσωμάτωση των ατόμων με αναπηρία, με χρόνιες παθήσεις και των οικογενειών τους, στο πλαίσιο του οποίου θα πρέπει:
1. Να θεσμοθετηθεί με νόμο η επέκταση της προστασίας, που παρέχεται για διακρίσεις μεταξύ άλλων λόγω αναπηρίας ή χρόνιας πάθησης (ν.4443/2016), και στους τομείς της κοινωνικής προστασίας, συμπεριλαμβανομένης της κοινωνικής ασφάλισης και της υγειονομικής περίθαλψης, των κοινωνικών παροχών και φορολογικών διευκολύνσεων, της εκπαίδευσης και της πρόσβασης στη διάθεση και παροχή αγαθών και υπηρεσιών που διατίθενται συναλλακτικά στο κοινό, συμπεριλαμβανομένης και της στέγης.
2. Να διασφαλιστεί η συμμετοχή στην πολιτική και δημόσια ζωή όλων των ατόμων με αναπηρία, ανεξάρτητα από το είδος της αναπηρίας τους, δηλαδή, να διασφαλιστεί το δικαίωμα ψήφου, η πρόσβαση σε εκλογικό υλικό, εγκαταστάσεις και διαδικασίες και να καθιερωθούν εναλλακτικοί τρόποι άσκησης του δικαιώματος ψήφου όταν απαιτείται.
3. Να υπάρξει ένα εξειδικευμένο σχέδιο αποϊδρυματοποίησης, ανά μονάδα κλειστού τύπου σε κάθε Περιφέρεια της χώρας, ώστε να διασφαλιστεί η ομαλή μετάβαση στη διαβίωση στην κοινότητα για τα άτομα των δομών αυτών, με την κατάλληλη εκπαίδευση και προετοιμασία φιλοξενούμενων, αλλά και προσωπικού (δεν πρέπει να λησμονούμε τον ιδρυματισμό που υφίσταται και στον χώρο των εργαζομένων στις δομές κλειστού, ασυλικού τύπου), αλλά και να ληφθεί υπόψη ο τόπος που ζει η οικογένεια κάθε ατόμου με αναπηρία, ώστε η μετάβασή του να είναι στην κοινότητα, αλλά και πλησίον του τόπου διαμονής της φυσικής οικογένειάς του και εφόσον αυτό είναι και προς το συμφέρον του ιδίου του ατόμου.
4. Να γίνει πλήρης απογραφή και καταγραφή των ΑμεΑ και των οικογενειών που έχουν έστω και ένα άτομο με αναπηρία, σε κάθε Δήμο, ενώ κάθε Δήμος θα πρέπει να εκπονεί και να εφαρμόζει ένα ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΗΡΙΑ, που στο επίκεντρό του θα έχει την ανεξάρτητη διαβίωση των πολιτών με αναπηρία στα διοικητικά όρια του Δήμου. Δημοτικό Πρόγραμμα για την Αναπηρία που θα περιλαμβάνει τη δημιουργία και διασύνδεση δομών εντός της κοινότητας, για την ψυχο-κοινωνικο-σωματική αναγνώριση, υποστήριξη και αποκατάσταση των ατόμων με αναπηρίες (όπως Κέντρα Διημέρευσης και Ημερήσιας Φροντίδας Ατόμων με Αναπηρία, Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών και Ατόμων με Αναπηρία, Ιατροπαιδαγωγικά Κέντρα, Κέντρα Ψυχικής Υγιεινής).
5. Να θωρακιστούν με ισχυρά θεσμοθετημένους βραχίονες και να στηριχθούν και από την Τοπική Αυτοδιοίκηση δομές, προγράμματα, δράσεις, αλλά και θεσμοί, που θα ενισχύουν το μοντέλο της διαβίωσης στην κοινότητα, όπως λ.χ. το ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ και ο ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΒΟΗΘΟΣ, για την ενίσχυση του μοντέλου της «διαβίωσης στην κοινότητα», αλλά και ως βασικοί πυλώνες στήριξης του αποϊδρυματισμού και της αποτροπής του εγκλεισμού και της περιθωριοποίησης.
6. Να δημιουργηθούν, σε κάθε Δήμο, Δημοτικά Κέντρα Συμβουλευτικής και Στήριξης Γονέων Ατόμων με Αναπηρία, που θα γίνεται ανίχνευση και καταγραφή των αναγκών που οι οικογένειες αυτές έχουν και θα υλοποιούνται προγράμματα συμβουλευτικής και ψυχοκοινωνικής υποστήριξης γονέων και οικογενειών ατόμων με αναπηρία που διαμένουν εντός των ορίων κάθε Δήμου.
7. Να δημιουργηθούν και να λειτουργήσουν νέες Στέγες Υποστηριζόμενης Διαβίωσης σε όλη την ελληνική επικράτεια, σε κάθε Δήμο, ολιγομελείς, χωροθετημένες εντός του οικιστικού ιστού, διασυνδεδεμένες με Δημοτικά ή διαδημοτικά Κέντρα Διημέρευσης και Ημερήσιας Φροντίδας Ατόμων με Αναπηρία, Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών και Ατόμων με Αναπηρία, Εργαστήρια Προστατευμένης Παραγωγικής Εργασίας ή ΚΟΙΝΣΕΠ Ένταξης, αλλά και με τα Κέντρα Κοινωνικής Πρόνοιας και να λειτουργήσουν ως κυρίαρχο συστατικό σε ένα νέο Εθνικό Πρόγραμμα Αποϊδρυματοποίησης.
8. Να θεσμοθετηθεί ο θεσμός των «Κέντρων Ανεξάρτητης Διαβίωσης», συμπληρώνοντας τον θεσμό των «Στεγών Υποστηριζόμενης Διαβίωσης-ΣΥΔ», δημιουργώντας έτσι ένα ολοκληρωμένο «δίχτυ» αποτροπής του ιδρυματισμού των ατόμων με αναπηρία στη χώρα.
9. Να διασφαλιστεί η ουσιαστική και πλήρης ένταξη των παιδιών με αναπηρία στο εκπαιδευτικό σύστημα, με αξιολόγηση υφιστάμενων θεσμών, κατάργηση ή/και βελτίωση προγραμμάτων και δομών στην κατεύθυνση της συμπεριληπτικής, δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης των ατόμων με αναπηρία (σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης), εφαρμογής σύγχρονων μεθόδων και μέσων εκπαίδευσης με αξιοποίηση της τεχνολογίας, διασφαλίζοντας, ταυτόχρονα και ένα αξιόπιστο σύστημα μεταφοράς των μαθητών με αναπηρία από και προς τα δημόσια σχολεία.
10. Να θεσμοθετηθεί η χρηματοδότηση της Υπηρεσίας Διερμηνείας της Ελληνικής Νοηματικής Γλώσσας της Ομοσπονδίας Κωφών Ελλάδος. Το Κίνημα Αλλαγής και το ΠΑΣΟΚ, έχουν πρωτοστατήσει στην αναγνώριση της Ελληνικής Νοηματικής Γλώσσας.
Δεσμεύομαι να πρωτοστατήσουμε και πάλι για την ουσιαστική χρηματοδότηση της ΟΜΚΕ, της Ομοσπονδίας Κωφών, για την παροχή διερμηνείας στους κωφούς της Ελλάδας.
11. Να υπάρξουν επιδοτούμενα προγράμματα εύλογων προσαρμογών και βελτίωσης των χώρων, υποδομών και μέσων διαβίωσης και εργασίας των ατόμων με αναπηρία, στα πρότυπα του «Εξοικονομώ Κατ’ οίκον».
12. Να θεσμοθετηθεί η αυτοχρηματοδότηση του αναπηρικού κινήματος της χώρας μας, γιατί ένα ανεξάρτητο πολιτικά και διοικητικά αναπηρικό κίνημα γίνεται ακόμα πιο δυνατό όταν είναι και οικονομικά ανεξάρτητο και αυτοχρηματοδοτούμενο.
13. Να αναμορφωθεί ή/και να καταργηθεί ο θεσμός της υποχρεωτικής δικαστικής συμπαράστασης για τα άτομα με νοητική αναπηρία και αυτισμό και να τους δοθεί το δικαίωμα του εκλέγειν, ώστε να πάψουν να αποτελούν τους «αόρατους» πολίτες για την πολιτεία και για το νόμο.
14. Να εξεταστεί και αποκατασταθεί η συμβατότητα της εθνικής νομοθεσίας με τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία.
15. Να επικαιροποιηθεί, συμπληρωθεί και εξειδικευτεί, όπου απαιτείται, η νομοθεσία για τη φυσική και ψηφιακή προσβασιμότητα των υποδομών, υπηρεσιών και αγαθών, να ενσωματωθεί άμεσα στο εθνικό δίκαιο η Ευρωπαϊκή Οδηγία 2019/882, με επέκταση του πεδίου εφαρμογής της σε όλους τους τομείς που η εθνική νομοθεσία ήδη καλύπτει (π.χ. δομημένο περιβάλλον, μεταφορές, τουρισμός) και να υποστηριχθεί με στοχευμένα μέτρα η καθολική εφαρμογή της προσβασιμότητας.
16. Να προωθηθεί η πιστοποίηση της προσβασιμότητας οργανισμών του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα με αξιοποίηση του Ελληνικού Σήματος Προσβασιμότητας.
17. Να αναπτυχθεί ολοκληρωμένο εθνικό σχέδιο, με χρονοδιαγράμματα και πόρους, για τη βελτίωση της πρόσβασης των πολιτών με αναπηρία στις υποδομές και υπηρεσίες του μεταφορικού τομέα, με ιδιαίτερη μέριμνα για τη βελτίωση των υπεραστικών μεταφορικών συστημάτων – ΚΤΕΛ, του τρένου και των ΤΑΞΙ.
18. Να προωθηθεί ο Προσβάσιμος Τουρισμός ως η ενιαία πλατφόρμα επανασχεδιασμού του εθνικού τουριστικού προϊόντος με το βλέμμα στην βελτίωση της ποιότητας για όλους και την ενσωμάτωση των αρχών της βιώσιμης ανάπτυξης.
19. Να αναπτυχθεί από όλα τα διοικητικά όργανα και φορείς σύστημα συλλογής και τήρησης επιμέρους στατιστικών στοιχείων για την αναπηρία ως προς τους τομείς ευθύνης τους, με συντονισμό των Επιμέρους Σημείων Αναφοράς του ν.4488/2017, ώστε τα άτομα με αναπηρία να καταστούν επιτέλους «ορατά» στην Πολιτεία.
20. Να αναπτυχθούν, σε συνεργασία με το αναπηρικό κίνημα, προγράμματα κατάρτισης των στελεχών επιχειρήσεων και Υπηρεσιών του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα σε θέματα αναπηρίας και προσβασιμότητας, με στόχο τη δημιουργία μιας νέας συμπεριληπτικής κουλτούρας όσων σχεδιάζουν και υλοποιούν πολιτικές.
21. Να εμπλουτισθούν τα προγράμματα σπουδών όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης με αναφορές στις αρχές του Καθολικού Σχεδιασμού και να εισαχθεί ο Καθολικός Σχεδιασμός σε όλες τις πολυτεχνικές σχολές.
22. Να διευκολυνθεί η πρόσβαση σε σύγχρονα βοηθήματα κινητικότητας, βοηθητικού εξοπλισμού, συσκευών και τεχνολογιών ποιότητας με προσιτό κόστος για όλα τα άτομα με αναπηρία, να αναθεωρηθεί το πλαίσιο επιδότησης του κόστους αυτών και προκειμένου για ανασφάλιστα άτομα με αναπηρία να προβλεφθεί η κάλυψη της προμήθειάς τους από τον ΕΟΠΠΥ με χρηματοδότηση από τον ΟΠΕΚΑ.
Σε ό,τι αφορά, τα άτομα με αναπηρία, με χρόνια πάθηση και τις οικογένειές τους, το «Σύγχρονο Κοινωνικό Κράτος» ΠΡΕΠΕΙ να ξανά-γίνει και να παραμείνει ο κεντρικός στρατηγικός στόχος για την Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη.
Δεν δεχόμαστε το ψευδεπίγραφο αφήγημα της κυβέρνησης της ΝΔ περί «πίστης στο κράτος πρόνοιας», και περί «προσπάθειας να παρέχουμε στους αδύναμους συμπολίτες μας αυτά που έχουν ανάγκη».
Στην πράξη, στην καθημερινή ζωή τι βλέπουμε; Συνθήκες όλο και πιο δύσκολες, στο οικονομικό και το κοινωνικό επίπεδο. Μια κοινωνία πληγωμένη, θυμωμένη που χάνει την συνοχή της, ξεχνάει τη σημασία της αλληλεγγύης.
Φίλες και φίλοι,
Θα παλέψουμε μαζί και θα διεκδικήσουμε ίσες ευκαιρίες στην πράξη.
Αξιοπρέπεια στην εργασία, την καθημερινότητα, δικαίωμα σε ένα καλό βιωτικό επίπεδο με ποιοτική παιδεία, ποιοτική υγεία για όλους.
Χρειαζόμαστε ελπίδα, χρειαζόμαστε πίστη ότι ναι, μπορούμε να εξασφαλίσουμε κοινωνική ασφάλεια, κοινωνικές δυνατότητες και ευκαιρίες.
Αυτό το όραμα, αυτός ο στόχος είναι το ισχυρό νήμα που μας συνδέει.
Για μια Ελλάδα με ένα αξιοζήλευτο κράτος πρόνοιας.
Για ένα Νέο Κοινωνικό Συμβόλαιο που θα φτιάξουμε μαζί με τις Ελληνίδες και τους Έλληνες.
Φίλες και φίλοι,
Η Κυριακή 5 Δεκεμβρίου είναι μόνο η αρχή.
Η συμμετοχή σας θα κάνει την ελπίδα πραγματικότητα, θα κάνει την Παράταξή μας πάλι μεγάλη και πρωταγωνιστική. Θα δώσει στις ιδέες μας προοπτική.
Σας ευχαριστώ από καρδιάς που ήρθατε σήμερα εδώ. Στηρίζομαι σε εσάς.
Συνεχίζουμε τον αγώνα και θα νικήσουμε.
Σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου.